December 2016; Veel Zand, Weinig Pad

Nog een paar dagen en we leven alweer in 2017. Het jaar waarin het Nieuwe Zandpad gerealiseerd zou moeten worden volgens de Gemeente Utrecht. Zal het gaan lukken? Vooralsnog lijkt de voorbereiding om de grond bouwrijp te maken te stagneren. De bouwlocatie ziet er al een aantal maanden onveranderd hetzelfde uit. De eens zo ‘enthousiaste’ bouwer houdt zich de laatste weken erg gedeisd. En ook vanuit officiële hoek blijft het akelig stil. Toch is er wel wat nieuws over de laatste maanden te melden.

Wie waren de overige bouwers?
Voor de bouw van het Nieuwe Zandpad schreef de Gemeente eind 2015 een tender uit. Aanvankelijk werd er geen bouwer gevonden die interesse had. Pas halverwege 2016 werden klopten er een aantal geïnteresseerde partijen aan. De namen van deze partijen mochten niet bekend gemaakt worden. Uiteindelijk werd alleen de winnaar van de tender, die de bouw van het Zandpad werd gegund, bekend gemaakt. Dit betrof BeJa Beheer, een bouwbedrijf uit Hoogeveen. Wat de doorslag gaf voor de gemeente om te kiezen voor dit bouwbedrijf werd niet duidelijk, Van Zanen wilde hier nooit echt inhoudelijk op in gaan.
Maar bij een wedstrijd horen natuurlijk ook verliezers, met redenen om een tender niet gegund te krijgen. Wat hadden de andere partijen niet wat BeJa wel had? En wie waren deze andere partijen? Achteraf blijkt dat er nog twee andere aanmeldingen het tot de tweede ronde van de tender geschopt hadden. Dit betrof ‘Non-Nobis’ en ‘Don de Graaf’, zoon van wijlen Jan De Graaf, oprichter van Wegra.

Non Nobis; Vastgoed ten dienst van maatschappelijke ontwikkeling
Non-Nobis verleent diensten op het gebied van verwerven, beheren en exploiteren van onroerend goed voor organisaties die op een maatschappelijk verantwoorde wijze een betere wereldsamenleving nastreven, aldus de website. Non-Nobis is een vrij nieuwe organisatie, en op het eerste gezicht lijken hun idealen redelijk aan te sluiten op richtlijnen die de gemeente gaf voor de ontwikkeling van het nieuwe Zandpad. Op de site staat zelfs een duidelijke visie over het exploiteren van ramen voor prostitutie.

Don de Graaf
De derde partij betrof Don de Graaf, een bekende van de gemeente want familie van Jan De Graaf, de oprichter van Wegra. Don kwam samen met een bouwer met een plan om de bestaande prostitutie arken op het droge te trekken om zo het gevoel van het oude Zandpad in ere te houden. Dit zou tevens een stuk goedkoper dan het plaatsen van nieuwe cabines. Later werd er nog een tweede plan uitgewerkt, een zogenaamde ‘gated community’.

Waarom werd dan toch de onbekende bouwer uit Hoogeveen de tender gegund en niet bijvoorbeeld Non-Nobis een kans gegeven? Waarom werd Don de Graaf überhaubt toegelaten tot de tender? Een van de voornaamste redenen tot sluiting van het Zandpad was toch omdat Utrecht af wilde van de toenmalige exploitanten?
Het antwoord op deze vragen staat kraakhelder op de website van Non-Nobis; “De belangrijkste reden was dat de winnende partij bereid was aan de gemeente meer huur te betalen voor de grond.”. De gemeente Utrecht heeft de tender dus uiteindelijk gegund aan de partij die het meeste geld bood voor de huur van de grond waarop de raamexplotatie plaats zou moeten gaan vinden. Eigen gewin, of speelt er iets anders?

Volgens betrouwbare bronnen zijn de volgende bedragen geboden:
– Non Nobis 250.000 euro
– Don de Graaf 350.000 euro
– Beja Beheer 1.000.000 euro

Ook wordt gezegd dat de gemeente met een huurbedrag van 350.000 euro per jaar al uit de kosten zou kunnen komen. Het is dus opmerkelijk dat de gemeente heeft gekozen voor een bouwer die een bijna drie keer zo hoog bedrag bood als nodig. Een direct gevolg van het hoge bod van de bouwer is dat dit terug verdient moet worden door hoge huren te vragen aan de huursters. Bij een lagere grondhuur zou ook de kamerhuur omlaag kunnen. Op dit moment wordt er gesproken van een kamerhuur van ongeveer 1100 euro per week. Wat ongeveer overeenkomt met de bedragen die in Amsterdam moeten worden betaald. De huur op het oude zandpad was slechts 650,- euro per week. Het lijkt erop dat de gemeente op die manier zichzelf buitenspel zet. Het uitbuiten van prostituées door het vragen van exorbitant hoge huren moest immers tegen gegaan worden in de nieuwe situatie. Door de tender te gunnen aan een bouwer die de grond wil huren voor twee a drie keer het ‘gangbare’ bedrag is de gemeente straks zelf mogelijk schuldig aan uitbuiting.

@marleenhaage @FreyaNederland Gemeente heeft Nw Zandpad gegund aan bouwer die meer dan kostendekkend wilde betalen voor de grond.

— Marjan Wijers (@MarjanWijers) November 30, 2016

Hardebollenstraat
Dat de gemeente het kennelijk niet erg vindt dat er op het Nieuwe Zandpad raamhuren zullen worden gevraagd van meer dan 1100 euro per week is op z’n zachtst gezegd vreemd. Maar wat nog meer wringt is dat de gemeente wel 3 jaar lang heeft bedongen op een lagere huur voor de heropening van de ramen aan de Hardebollenstraat. Het raamexplotatie-bedrijf Freya wilde hier een (tijdelijk) prostitutie straatje nieuw leven inblazen, overigens naar idee van dezelfde gemeente. Maar haar werd 3 jaar lang een vergunning geweigerd omdat de huur steeds maar niet laag genoeg was. Uiteindelijk was er een goedgekeurde huurprijs, en zou er vergund moeten worden. Helaas kocht toen de gemeente de panden op voor 5,9 miljoen euro. Opnieuw een messteek in de rug van één van de meest positief betrokken personen in de Zandpad-soap ‘Caja van Tolie’ (Freya). Dit laatste zal ook de aanleiding geweest zijn voor Freya om haar heil ergens anders te zoeken. Anders dan in onderstaand artikel wordt gesuggereerd heeft Freya Utrecht verlaten, en is ze niet gestopt.

We sluiten 2016 af met helaas nog steeds een hoop onbeantwoorde vragen. Hopelijk brengt 2017 meer voorspoed! Proost.

Prettige Feestdagen gewenst. pic.twitter.com/SljtaRtGEF

— Nieuw Zandpad (@nwzandpad) December 14, 2016

---